[χρ[on]ε] - η ύπαρξη του παρελθόντος – παρόντος – μέλλοντος. [πιο αργά] Λούπα πρώτη, ο κύκλος της ζωής.

Ένα έργο γραμμένο και δομημένο σε/για 10 1 μικρο-σκηνές που έχουν ως κοινή θεματική την έννοια του χρόνου.

Οι συντελεστές (ηθοποιοί μαζί με τον χορευτή/νοηματιστή ερμηνεύουν, αποδομούν και επανασυνδέουν χρονικές έννοιες και αντιλήψεις, μέσα από αυτοβιογραφικές εμπειρίες και βάσει του κειμένου που τους δίνεται. Ως είδος, το έργο ανήκει στο avant-garde music theatre, με devised στοιχεία από τους ερμηνευτές της παράστασης. Είναι εμπνευσμένο από συνθέτες και καλλιτέχνες όπως ο Mauricio Kagel, Peter Ablinger, Alvin Lucier, Jan Fabre, Romeo Castellucci, Samuel Beckett κ.ά. Η μουσική της παράστασης δημιουργείται εξ ολοκλήρου μέσα από οδηγίες και από τα αντικείμενα που αναφέρονται στο κείμενο.

Στο πλαίσιο των Δράσεων Β΄ τριμήνου: «Το σαλόνι των ξένων» [Φεβρουάριος – Μάιος 2018)], σε καλλιτεχνική επιμέλεια Παναγιώτη Λάρκου