Λοΐζος Ιωάννου
Στο κάλεσμα του κότσυφα, του Λοΐζου Ιωάννου
Το Έργο
- Έτος συγγραφής: 2025
- Είδος/Genre: (άγνωστο προς το παρόν)
- Αριθμός πράξεων/σκηνών: (δεν υπάρχουν)
- Σκηνογραφικές πληροφορίες/Χώροι: Δασικά τοπία και τοπία Σαβάνας . 1 (αρχή): Δασικό τοπίο με κότσυφες στα δέντρα. 2: Περίβολος Στρουθοκαμήλων στη χώρα του Δήμου. Πρόκειται για κοιλάδα που περιβάλλεται από έναν φανταστικό περίβολο από θάμνους. Εσωτερικά και εξωτερικά, υπάρχει αραιή βλάστηση με θάμνους, δέντρα, βράχους και σπηλαιώσεις βράχων. Πιο απλά είναι ένα τοπίο Σαβάνας. 3: Περιοχή έξω απ’ τον Περίβολο (Σαβάνα). 4: Ένας φαρδύς χείμαρρος με πολλούς πεσμένους κορμούς δέντρων και βράχους. 5: Μια χαμηλή πλαγιά λόφου. 6: Μια απότομη Χαράδρα. Στο κέντρο, ρέει ένα πολύ μικρό ρυάκι με βράχους στερεμένο. Δεξιά και αριστερά, πανύψηλοι βραχώδεις λόφοι, τόσο ψηλοί που ίσα που φαίνεται ο ουρανός. Στα τοιχώματα των βράχων κρέμονται μικρά δέντρα με τις ρίζες τους να προεξέχουν. 7: Περιοχή έξω απ’ τη Χαράδρα με αραιά δένδρα και θέα το Πυκνό Δάσος της Ανατολικής Οροσειράς. 8: Στο δάσος της Ανατολικής Οροσειράς, πυκνά δέντρα με κότσυφες. 9 : Ένα γυμνό και στενό βραχώδες μονοπάτι εντός του Δάσους προς την Χώρα του Γκιώνη. Δεξιά προς τα πάνω, ένας ψηλός βράχος με δέντρα στην κορυφή. Αριστερά, ένας γκρεμός. Κάτω απ’ τον γκρεμό, άλλο δάσος . 10 (τέλος): Δασικό τοπίο.
- Αριθμός Χαρακτήρων: 5 συνολικά (άντρες)
- Άλλες πληροφορίες για τον αριθμό ηθοποιών που χρειάζεται για να υποδυθούν τους χαρακτήρες: Οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Πρόκειται για στρουθοκαμήλους αντρικού γένους που μιλούν και συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, όμως σε ένα φανταστικό κόσμο. Επομένως δεν χρειάζεται οπωσδήποτε οι ηθοποιοί να είναι άντρες. Στο έργο, υπάρχουν συνολικά πέντε χαρακτήρες. Ο Γκιώνης, ο Δήμος, ο Στρουθοκάμηλος Φύλακας, μια Φωνή, και ο Παππούς. Από αυτούς οι δύο (ο Στρουθοκάμηλος Φύλακας και η Φωνή) έχουν πολύ μικρή διάρκεια. Για αυτό τον λόγο, θα μπορούσαν να ενσαρκωθούν από τον ηθοποιό που θα αναλάβει τον ρόλο του Παππού. Συν τοις άλλοις στην σκηνή θα μπορούσαν να παρουσιαστούν ζώα όπως ύαινες, λιοντάρια και κότσυφες, χωρίς αυτό όμως να είναι απαραίτητο.
- Πιθανή διάρκεια: 60 λεπτά
- Πληροφορίες επικοινωνίας για το έργο: loizosioannou96@gmail.com 99 470 510, Λοΐζος Ιωάννου
Περίληψη
Σε ένα φανταστικό κόσμο, ο Γκιώνης, ένας από εμάς, είναι ένα πλάσμα απηυδισμένο από τις πολλές παθογένειες και ματαιώσεις που συμβαίνουν στην πατρίδα του. Φτάνοντας στα όριά του, αποφασίζει να φύγει και να βρει άλλη πατρίδα. Επισκέπτεται μια γειτονική κοινωνία στρουθοκαμήλων. Εκεί συναντά μια στρουθοκάμηλο. Τον Δήμο. Η κοινωνία των στρουθοκαμήλων διοικείται από ένα κλειστό και ολοκληρωτικό καθεστώς ενός Απόλυτου Μονάρχη στρουθοκάμηλου. Ο Μονάρχης για να ελέγχει τον κόσμο, απαγορεύει οποιαδήποτε συναναστροφή με τον έξω κόσμο. Ο Δήμος όμως έχοντας συναίσθηση της φιλελεύθερης καταγωγής του- της οποίας είναι σύμβολο η μεγάλη μορφή του Παππού του, αποφασίζει να φυγαδεύσει τον Γκιώνη που βρίσκεται σε κίνδυνο. Κατά την διάρκεια της πορείας τους προς τις Χώρες της Ανατολής (όπου κυριαρχεί η ευημερία στον κόσμο), μέσα από την γνωριμία τους, ανακαλύπτουν κοινά που ενώνουν και διαφορές που χωρίζουν τους δύο κόσμους τους. Καθ’ όλη τη διάρκεια του επικίνδυνου αυτού ταξιδιού, η έννοιες του Καθήκοντος, του Αγώνα και της Αρετής, υπερίπτανται ανάμεσα στους ήρωες με το πρόσωπο και την παρουσία του Παππού του Δήμου, και τότε… οι στρουθοκάμηλοι μεταμορφώνονται.
Διαβάστε απόσπασμα του έργου ΕΔΩ
Σχόλιο Συγγραφέα
Ο σύγχρονός μας πολιτισμός δεν είναι μια αυθύπαρκτη έννοια. Είναι απλώς δομικό υλικό που επικάθισε επάνω σε υλικά που τέθηκαν στο παρελθόν. Το κάθε δομικό υλικό, φέρεται και φέρει. Είναι μεγάλο κατόρθωμα για τον άνθρωπο να μπορεί να έχει συνείδηση του παρελθόντος του. Πρέπει να γνωρίζει την σύσταση των υλικών που τον στηρίζουν, ώστε να μπορέσει και ο ίδιος μετέπειτα να δημιουργήσει όσο το δυνατόν καλύτερες προϋποθέσεις στήριξης των μελλούμενων γενεών. Η Μνήμη είναι ένα πολύτιμο αγαθό. Το συνδετικό υλικό θα λέγαμε ανάμεσα στα δομικά υλικά της ιστορίας μας. Η ανθρώπινη ιστορία δε θα έλεγα πως κάνει κύκλους. Όμως θα έλεγα πως εφαρμόζει παρόμοια μοτίβα σεναρίων, ανάλογα με τις συνθήκες που βρίσκονται οι πρωταγωνιστές, και ανάλογα με τα σκηνικά εντός των οποίων οι ήρωες επιβιώνουν. Έχοντας αυτό κατά νου, μπορούμε να καταλάβουμε πως τα σενάρια αυτά της ιστορίας, μπορούν να είναι προβλέψιμα. Είναι λοιπόν απαραίτητο, να μην ξεχνάμε τις θυσίες που ο άνθρωπος χρειάστηκε να πράξει σαν αντιστάθμισμα για να εξελιχθεί. Δυστυχώς σαν θνητή ύπαρξη ο άνθρωπος είναι πάντα «καταδικασμένος» να αγωνίζεται για να εξελιχθεί και να προοδεύει. Έχει χρέος να δίνει συνεχώς μικρές μάχες για να διατηρήσει τις κατακτήσεις του έτσι ώστε να μην αναγκάζεται να δίνει πολύ πιο «επικίνδυνες» μάχες όταν πλέον θα έχει χάσει πολλά και θα έχει πονέσει. Αλήθεια, είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ξανά μάχες; Ή ο εχθρός μας έπιασε στον ύπνο;
