Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής έρχεται στον ΘΟΚ για να παρουσιάσει τη θρυλική οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! του σπουδαίου Θεόφραστου Σακελλαρίδη, που αποτελεί έναν από τους πρωτομάστορες της ελληνικής οπερέτας. Το έργο, σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη, θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Σκηνή «Εύης Γαβριηλίδης», για τρεις μοναδικές παραστάσεις στις 15, 16, 17 Μαΐου 2025, στις 20.00. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Στην οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! (1920), που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις την εποχή της, ξεδιπλώνεται στο έπακρο η σύγχρονη αστική θεματολογία του Θεόφραστου Σακελλαρίδη. O συνθέτης υπογράφει και το λιμπρέτο του έργου, το οποίο αποτελεί διασκευή στα καθ’ ημάς της φάρσας του Μωρίς Εννεκέν Οικιακές χαρές (1894) με πρωταγωνιστές ένα νεόνυμφο αστικό ζευγάρι η σχέση του οποίου διαταράσσεται όταν, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού τους στη Ρώμη, η νεαρή σύζυγος εκφράζει την επιθυμία να δει από κοντά τον Ποντίφικα!

Ύφος, γλώσσα, χαρακτήρες, μουσική και ρυθμός αποκαλύπτουν έναν σαγηνευτικό σκηνικό κόσμο όπου σατιρίζονται αξιοθαύμαστα η υποκρισία και η υπερβολή, η επιδειξιμανία αλλά και η άκριτη εξιδανίκευση κάποιων κοινωνικών θεσμών. Ένας γάμος, οι προσδοκίες των νεονύμφων και των συγγενών τους και ο Πάπας που… ποτέ δεν εμφανίζεται αλλά παραμένει αφανής πρωταγωνιστής καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, για να μας θυμίζει ότι συχνά η σύγχυση, το μπέρδεμα και οι παγίδες των κατεστημένων αξιών αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης επιθυμίας.

Για τη σκηνοθεσία της παράστασης, η Νατάσα Τριανταφύλλη σημειώνει: «Κάποτε, το 1920, ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης γράφει το Θέλω να δω τον Πάπα!. O Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει. Υπάρχει οικονομική δυσχέρεια, αλλά υπάρχει και ανάγκη για φυγή στην απόλαυση, για διασκέδαση ξέφρενη, για ευμάρεια και ευημερία. Αίθουσες χοροδιδασκαλείων ανοίγουν στην Αθήνα, κινηματογράφοι, καμπαρέ. Η Άννα και ο Αδριανός παντρεύονται και πηγαίνουν γαμήλιο ταξίδι στη Ρώμη, στη Δύση. Κι όμως την ίδια στιγμή ελληνικά στρατεύματα έχουν αρχίσει να επιχειρούν στην Ανατολή, στη Μικρά Ασία. Τραγουδώντας μπορούμε να μιλήσουμε για τα ομορφότερα και τα χειρότερα. Να χορέψουμε. Χορεύοντας μπορούμε να καταλάβουμε τα περισσότερα. Να διαλέξουμε με ποιον θα χορέψουμε βαλς, με ποιον φοξ τροτ, με ποιον, κρατώντας τον ίδιο ρυθμό, θα μείνουμε σε απόσταση. Κι όμως, ξεχνιόμαστε και μένουμε πολλά λεπτά, πολλές μέρες, πολλούς μήνες, σιωπηλοί και ακούνητοι».

Παραστάσεις

Λευκωσία | Θέατρο ΘΟΚ «Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης» 
15, 16, 17 Μαΐου 2025

Ιδρυτικός Δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής & Δωρητής παράστασης