Στο έργο, ένα από τα τελευταία του συγγραφέα, οι πρωταγωνιστές είναι τρεις ηθοποιοί, δύο άντρες και μία γυναίκα – ένα ερωτικό τρίγωνο – όπου οι ρόλοι που έχουν παίξει και που ονειρεύονται παρεισφρέουν στις επίσης μοιραίες μεταξύ τους σχέσεις.

Το παρελθόν εισχωρεί στο παρόν και ο χώρος ενός θεάτρου με τους μύθους και τα φαντάσματά του εμποτίζει τις ζωές τους. Τα πρόσωπα του έργου εμπλέκονται μεταξύ τους, με δεσμούς που παραπέμπουν σε κλασικά έργα: τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, που είναι το έργο που ανεβάζουν, τον Οθέλλο του Σαίξπηρ και τον Χορό του θανάτου του Στρίντμπεργκ, ενώ γίνονται αναφορές και στα θέματα άλλων έργων, όπως η Μήδεια και η Ηλέκτρα.

Οι δεσμοί αυτοί αφορούν τα θεμελιώδη θέματα του έρωτα, της μητρότητας, της μοιχείας, της ζήλιας, της εκδίκησης, της ενοχής και του φόβου μπροστά στο γήρας και το θάνατο. Εν τέλει, η μόνη λύτρωση είναι το ίδιο το θέατρο, η καταφυγή στο βάλσαμο της τέχνης.