Σε ένα τραπέζι γάμου κάπου στα χωριά της Λοκρίδας, σε μια γιορτή «ένωσης» θα ξετυλιχθούν οι ιστορίες των συνδαιτυμόνων, δηλαδή οι ιστορίες του Γκιακ. Γκιακ σημαίνει στα αρβανίτικα αίμα, συγγένεια εξ αίματος, βεντέτα, αντεκδίκηση και φυλή. Οι πρωταγωνιστές αυτών των ιστοριών, αρβανίτες από τα χωριά της Λοκρίδας, έχουν πολεμήσει στη μικρασιατική εκστρατεία κι έχουν όλοι βιώσει το βίαιο τραύμα του πολέμου και της μάχης. Όταν πια επιστρέφουν στον τόπο τους δεν είναι οι ίδιοι. Θα συγκρουστούν με τις παραδοσιακές αξίες της κοινωνίας που τους άνδρωσε και θα κλονιστούν βαθιά, καθώς τίποτα πια στη θέαση του γύρω τους κόσμου δεν είναι το ίδιο. Με έναν τραχύ λαϊκό και έντονα προφορικό λόγο, θα εκμυστηρευτούν τις ιστορίες τους και θα μας κάνουν κοινωνούς των ηθικών και ψυχικών τους διλλημάτων, μεταφέροντας ταυτόχρονα με το δικό τους προσωπικό «ντοκουμέντο» τη βίαιη μεταμόρφωση όλου του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά της βραβευμένης συλλογής διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη, μια «συγκλονιστική εξομολόγηση ψυχής», που έγινε θερμά δεκτή από κοινό και κριτικούς.

Κατάλληλο για θεατές άνω των 18 ετών

 

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη

Σκηνικά-Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Μουσική σύνθεση-Αυτοσχεδιασμοί: Μιχάλης Σιώνας

Βοηθοί σκηνοθέτη: Βασίλης Καλφάκης, Σμαρώ Κώτσια

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Στυλιανή Δάλλα

Βοηθός σκηνογράφου: Κατερίνα Σταύρου

Οργάνωση παραγωγής: Μarleen Verschuuren

 

Παίζουν:

Ιωάννα Δεμερτζίδου, Νικόλαος Κουσούλης, Εμμανουέλα Μαγκώνη, Δημήτρης Μορφακίδης, Παναγιώτης Παπαιωάννου, Μιχάλης Σιώνας, Άννη Τσολακίδου

 

Έγραψαν για την παράσταση:

«… Η Μαυραγάνη, που είναι σπουδαία περίπτωση, μαζί με επτά ηθοποιούς του ΚΘΒΕ στήνουν μια παράσταση που καρφώνεται στο μυαλό σου σαν πρόκα, σαν ένα έντομο που μπήκε λαθραία από το αυτί και ακούς το δυνατό του βουητό μες το κεφάλι σου, να σε βασανίζει. Να δείτε το Γκιακ. Είναι θέατρο με τα όλα του και μαζί μια πολαρόιντ από αυτές που οι άνθρωποι δεν θα έβγαζαν ποτέ και δεν θα κουβαλούσαν ποτέ στο πορτοφόλι τους. Γιατί τα πρόσωπα κάποιων δεν θα ήταν χαμογελαστά. Θα τα σκίαζε ένα σκοτάδι. Σπουδαία δουλειά».

 Parallaxi, Γιώργος Τούλας

 

«Από την είσοδο στο «Μικρό» ο θεατής εισπράττει την αύρα ενός θεατρικού επιτεύγματος… Μέσα στη συνθήκη οικογενειακής μάζωξης, η Γεωργία Μαυραγάνη καθοδήγησε επτά εξαιρετικούς ηθοποιούς του ΚΘΒΕ σε μια ξέφρενη εξιστόρηση γεγονότων… Η δραματουργία έχει κανόνες. Η σκηνοθέτις τους σεβάστηκε μεν, πλούτισε δε την αφήγηση με τόσα ευφάνταστα ευρήματα, τόσες αναπάντεχες ανατροπές, τόσους άψογους συγχρωτισμούς. Της αξίζουν έπαινοι και θαυμασμός, επειδή δεν ήταν διεκπεραιωτική. Κατέθεσε εμφανώς πολλή και σκληρή δουλειά, δίνοντάς μας μια κάθε άλλο παρά επίπεδη αφήγηση. Συγκρουσιακές καταστάσεις κι η αδρεναλίνη στα ύψη. Ευφυή ευρήματα…».  Επί Σκηνής, Παύλος Λεμοντζής

«Μια ιστορική στιγμή του Μικρού Θεάτρου της Μονής Λαζαριστών που αξιώνει σε όποιον μετέχει να βγαίνει αλλαγμένος και βαθιά προβληματισμένος-ειδικά μετά την τελευταία επωδό που απευθύνεται άμεσα στο θεατή και που εύλογα δεν αποκαλύπτουμε. Γίνεται ένας ΑΛΛΟΣ… Η ευρηματική αφήγηση του βιβλίου του Δημοσθένη Παπαμάρκου απογειώθηκε από την εξ’ ίσου ευρηματική σκηνοθεσία και διασκευή της Γεωργίας Μαυραγάνη. Τα λιτά σκηνικά / κοστούμια αποδίδουν μοναδικά τη σκηνή της επιστροφής στο χωριό με τη δημοτική μουσική να έχει ρόλο πρωταγωνιστή στο όλο δρώμενο…». 

Life-Events.gr, Φαίδρα Φουντουλάκη