[ο ηδονολεξίας] - ποίηση είναι η αντίσταση του λόγου στην τάξη της λογικής. Μια παράσταση-αφήγηση, μεταμφιεσμένη σε μουσική συναυλία.

Με άξονα την ποίηση του Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλου και του Δημήτρη Σπύρου, δύο ηθοποιοί, ένας χορογράφος και ένας μουσικός συμπράττουν, στήνουν μια μπάντα, αλλάζουν ρόλους, θέτουν ερωτήματα και ανταλλάσσουν ιστορίες.

Θυμούνται εποχές, που οι άνθρωποι τρέχανε στο σπίτι για να ακούσουν σε άμεση μετάδοση απ’ το ραδιόφωνο μια συναυλία.

Για τραγουδίστριες που προκαλούσαν σεισμό με την πρόσθεση ή αφαίρεση ενός φωνήεντος.

Για λόγια και λέξεις που παίρνουν μορφή και σωματοποιούνται μέσα από τον ήχο και την κίνηση.

Για δάκτυλα που χτυπάνε τον τοίχο, ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα τον τρυπήσουν.

Στο πλαίσιο των Δράσεων Β΄ τριμήνου: «Το σαλόνι των ξένων» [Φεβρουάριος – Μάιος 2018)], σε καλλιτεχνική επιμέλεια Παναγιώτη Λάρκου