«Ρε άμμα, που τότε που σε εβάλασιν δαμέσα σε κρίσιμη κατάσταση, έμεινέ μου νους, λαλείς, ο τόπος εν ο άδρωπος, ελάλες μου κάποτε… ε, εν τζ̆αι το σπίτι σε κρίσιμη κατάσταση, όι μόνο εσύ, ούλλοι μας σε κρίσιμη κατάσταση».

Έξω από την εντατική ενός νοσοκομείου, πέντε πρόσωπα περιμένουν νέα για τους αγαπημένους τους που δίνουν αγώνα για να κρατηθούν στη ζωή. Σε μια κατάσταση διαρκούς αναμονής, καλούνται να διαχειριστούν τη θλίψη που τους κατακλύζει και που οξύνει τα δικά τους συναισθήματα, τις αδυναμίες, τις επιθυμίες και τις δυσκολίες τους. Όλο αυτό τους οδηγεί σε μια ανασκόπηση της ζωής τους, σε αποφάσεις για αλλαγή, στην ανάγκη να προχωρήσουν, αν και δεν γνωρίζουν πού και, κυρίως, πώς.

Τα πρόσωπα του έργου φέρουν πάνω τους το αποτύπωμα της κοινωνίας στην οποία ζουν, μιας κοινωνίας σε σήψη, που τους θέτει στο περιθώριο, τους συνθλίβει και τους έχει παγιδεύσει σε πραγματικότητες οι οποίες δεν τους προσφέρουν δυνατότητες και προοπτική – μιας κοινωνίας σε κρίσιμη κατάσταση. Αν πάσχουν από κάτι, τότε είναι από την επιδημική νόσο της κοινωνικής ανισότητας.

Περισσότερα στο Δελτίο Τύπου ΕΔΩ